Naomi van As over ‘eigen’ chocolade

Na een carrière als tophockeyer met een meer dan indrukwekkende erelijst, legt naomi van as (37) zich toe op het ondernemen. Onlangs lanceerde ze haar eigen reep, in samenwerking met chocolademerk hands off my chocolate. 

Hoe gaat dat in z’n werk, een reep maken? 

“Vorig jaar september werd ik benaderd door Hands Off My Chocolate. Ze hadden eerder met een bekende youtuber een reep gemaakt. Dat was goed bevallen. En ik dacht: hee, dat is wel cool, mijn eigen reep. Was ook benieuwd naar het proces. Hoe bepaal je de smaken? Hoe is het om te proeven? Zit er echt verschil tussen alle samples die binnenkomen?” 

Het resultaat draagt de naam Hazelnut Fortune Cookie. Hoe ben je daar opgekomen?

“We zijn gaan brainstormen. Na drie uur hadden we een muur vol post-its en dacht ik: O my god, hoe gaan we hier ooit chocola van maken? Het ging over wat ik lekker vind. Wat mij typeert als mens. Wat ik in mijn leven allemaal heb gedaan. Ik ben een kwart Chinees en zo kwamen we vrij snel op een fortunecookie. En ik dacht: leuk, die krijg je altijd als je Chinees haalt. Echt Aziatisch. Maar het is dus Amerikaans. Wist ik ook niet, haha. 
Verder wist ik dat ik geen heel vreemde smaken wilde. Aardbei met popcorn of zoiets. Ik wilde vooral maken wat ik zelf lekker vind. Melkchocolade. Een hazelnootje. Met een beetje crunch. De link met het fortunecookie is dat in iedere verpakking een klein briefje zit, met een grappige spreuk erop. Plus, er zitten nummers in, waarmee je een prijs kunt winnen.” 

En hoe smaakt-ie?

“Lekker, tuurlijk. Wat dacht je dan? Het gevaar met deze reep is dat je hem in één keer op kan eten. Hij bestaat uit kleine rondjes. Die eet je zo weg en dat is me al een paar keer overkomen. Ik had eigenlijk wel een reep voor je kunnen meenemen? Hè, sorry, niet aan gedacht.”

Kon dat trouwens toen je op topniveau hockeyde, een reep chocolade op een avondje wegstouwen? 

“Tuurlijk wel, maar niet iedere dag. Dus eigenlijk zoals nu. Ik trainde toen zóveel joh, soms tien keer per week. En ik at gezond, heb een slanke bouw. Af en toe chocolade, patat, dat kon gewoon. Ik was niet zo streng voor mezelf.”

In 2017 stopte je met professioneel hockey. Heb je daarna nog weleens met een stick op het veld gestaan?

“Toevallig heb ik vanavond training.” Met nadruk: “Bij de ve-te-ra-nen. Sinds vorig jaar speel ik bij Hockeyclub Amsterdam. Lekker op het fietsie ernaartoe. Ik heb eerst andere sporten geprobeerd. Maar daar kon ik helemaal niets van. Bij tennis sloeg ik al die ballen het hek over. Nu speel ik samen met Kim, Ellen Hoog (beide ex-internationals, red.) én dames van vijftig. Heel leuk.”

Je fanatisme ben je zeker niet verloren?

“Nee, zeker niet. Maar die eerste training, dat was zeg maar wel een dingetje. Op de een of andere manier denk je toch nog steeds dat je even goed bent. De eerste bal ging direct via m’n voet uit, over de zijlijn. Toen dacht ik wel eventjes: hmmm, goed dat bijna niemand het heeft gezien. En toch zijn we vorig jaar in Tilburg landskampioen geworden.” 

Lees het hele interview met Naomi van As in koffieTcacao 36.

Naomi van As’s KTC

Ze verdenkt haar vriend, topschaatser Sven Kramer, ervan een “looien pijp” te hebben. Hij tikt zijn espressootjes net uit de machine, zo, hoppa, achterover. Zelf drinkt Naomi het liefst een cappuccino. Of een cortado, al kun je die lang niet overal krijgen, weet ze uit ervaring. 
Haar melkkoffies haalt ze doorgaans buiten de deur. In Amsterdam-Zuid, waar ze een appartement heeft. Het Stadionplein, tegenover het Olympisch Stadion, is een van haar vaste hang-outs. Waar voorheen toeristen samendromden rond ronkende touringcars heeft nieuwe horeca nagenoeg vrij spel gekregen. Vascobelo, ‘de Stach’, het zijn zaken waar ze met vriendinnen weleens “een koffietje doet”. 
Vooralsnog staat er in huize Van As-Kramer een eenvoudige koffiemachine. Naomi, moeder van Kae (bijna 2), doet de kenmerkende ratel van het cupjesapparaat na. “Whèèhèèheèhèèh”, klinkt het. Over niet al te lang hoopt ze daar verandering in te brengen, want dan wordt hun nieuwe stulpje opgeleverd. Een boerderij net buiten Amsterdam, die momenteel grondig wordt verbouwd. In de open keuken moet een knaller van een espressomachine komen. “Volgens mij heeft Sven al een idee. Een Rocket, kan dat?”
Haar chocolade bewaart ze in de koelkast. Kitkats, M&Ms, repen, alles gaat erin. De kou maakt de chocolade knapperig. “Dat vind ik zó lekker.”
Tekst Maurice Geluk, Fotografie Jurriaan Huting